ÄÎÁÐÅ ÄÎØËÈ Â ÍÀØÈß ÑÀÉÒ
„ÌÎÐßØÊÈ ÖÅÍÒÚÐ – ÐÓÑÅ“ ÅÎÎÄ ïðîâåæäà ïîäãîòâèòåëíè êóðñîâå è ó÷åáíè êîíñóëòàöèè çà ïðèäîáèâàíå íà ïðàâîñïîñîáíîñòè çà êîðàáîïëàâàíå ïî ð. Äóíàâ, ìîðå è âúòðåøíèòå âîäíè ïúòèùà íà Åâðîïà.
Ïðåäîñòàâÿìå Âè âúçìîæíîñò çà ñàìîïîäãîòîâêà ÷ðåç ðåøàâàíå íà åëåêòðîííî ãåíåðèðàíè òåñòîâå, ñúäúðæàùè èçïèòíè âúïðîñè îò „Åëåêòðîííàòà ñèñòåìà çà ïðîâåæäàíå íà èçïèòè“ íà ÈÀ „Ìîðñêà àäìèíèñòðàöèÿ“, çà ñëåäíèòå ïðàâîñïîñîáíîñòè: